Voor NSO-CNA verzorgden Frans Grobbe en ik twee korte op maat gemaakte leiderschapsprogramma’s voor de medewerkers van de Stichting RK Centraal Schoolbestuur op Curaçao. In de eerste week van december 2018 reisden we af naar Willemstad. mijn eerste blog gaat over bewustwording in een nieuwe omgeving.
Op het vliegveld
Mijn kennismaking met Curaçao begint in de rij op het vliegveld. Wij zijn net aangekomen na een vlucht van 10 uur en staan in een lange rij voor de douane. Hoewel ik redelijk achteraan sta, sluiten er nog passagiers achter mij aan. Het valt me op dat het allemaal ouders met kleine kinderen zijn. Allen uitgeput van de lange reis. De ouders hebben natuurlijk eerst de kinderwagen op moeten halen en zijn daardoor zo laat. Ik moet denken aan de reizen met mijn kinderen, waar ik als ouder met kleine kinderen altijd voorrang kreeg. Waarom gebeurt dat hier niet?
Ik word onrustig en kijk rond of ik iemand aan kan spreken. Deze ouders moeten toch voorrang kunnen krijgen. Moet ik uit de rij stappen en iemand aan zijn jasje trekken? En wie dan? Wat zouden ze eigenlijk vinden van een Nederlandse dame die wel komt vertellen hoe het moet?
Een jongetje begint hartverscheurend te huilen en nadat de hele rij al een keer heeft omgekeken, komt een beveiliger het stel halen en mogen ze voor. Achter de rij rolstoelen met bejaarden, die wel voorrang krijgen. De rest van de ouders laat hij staan.
Onderzoekende rol
Peinzend blijf ik achter. Zou het altijd zo gaan? Had deze beveiliger ook iedereen naar voren mogen halen, of mag hij dat niet doen zonder toestemming? Wat heeft mij tegengehouden om iets te doen?
Komende week gaan we schoolleiders opleiden en een behoefte onderzoek naar leiderschapsontwikkeling in Curaçao. De plek die ik mezelf hierin toedicht, is die van onderzoeker. Goed kijken en luisteren wat er speelt, aansluiten bij wat er is en verder brengen dan waar ze zijn. Dat betekent observeren en niet gelijk je eigen referentiekader als uitgangspunt nemen.
Mijn eerste oefening had ik gelijk achter de rug.
